Charakterystyka badania

Bilirubina jest żółtym barwnikiem pochodzącym z rozpadu krwinek czerwonych. Z osocza krwi bilirubina przedostaje się do wątroby, gdzie zostaje sprzężona z kwasem glukuronowym, a następnie wydalona do dróg żółciowych i zagęszczona w pęcherzyku żółciowym, nadając żółci jej charakterystyczną barwę. Bilirubina całkowita to wartość bilirubiny wolnej i sprzężonej. Wartości podwyższone bilirubiny występują między innymi: podczas ciąży, u noworodków (żółtaczka), w chorobie Gilberta, w zespole Criglera-Najjara, marskości żółciowej wątroby, zapaleniu dróg żółciowych, kamicy przewodów żółciowych, chorobach trzustki, zatruciu muchomorem sromotnikowym, alkoholowej chorobie wątroby. Stężenie bilirubiny w surowicy krwi podwyższa ponadto wiele leków.

Wskazania

Badanie poziomu bilirubiny przeprowadza się w przypadku: podejrzenia schorzeń i zaburzeń funkcji wątroby; przy żółtaczkach, objawiających się zażółceniem oczu lub skóry, w celu zróżnicowania ich rodzaju (istnieje żółtaczka hemolityczna, spowodowana nadmiernym rozpadem krwinek czerwonych, żółtaczka wątrobowa, spowodowana zaburzeniem funkcji wątroby oraz żółtaczka zastoinowa, spowodowana zastojem żółci w wątrobie); podejrzenia zatrucia substancjami uszkadzającymi wątrobę; podejrzenia zakażenia wirusem zapalenia wątroby.

Jak się przygotować?

Podstawowe badanie krwi wykonuje się rano i na czczo. Wcześniejsze zjedzenie posiłku mogłoby wpłynąć na wynik badania. Noworodki i niemowlęta mają pobieraną krew wtedy, kiedy jest to potrzebne.

Przebieg badania

Badanie jest proste i szybkie. Krew pobierana jest najczęściej z żyły w zgięciu łokciowym, rzadziej na grzbiecie dłoni lub stopy.

Na rękę zakładana jest opaska (staza). Ucisk ma spowodować napełnienie żył, co ułatwi pobranie krwi. Pielęgniarka może również, poprosić badanego o kilkukrotne zaciśnięcie ręki w pięść i jej rozluźnienie.

Miejsce wkłucia przed pobraniem zostanie zdezynfekowane. Krew pobiera się do sterylnej probówki systemu zamkniętego, próżniowego (zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi i osobie pobierającej krew). Najczęściej pobiera się około 2-3 ml krwi, co jest wartością w żaden sposób niezagrażającą zdrowiu człowieka.

Po wyjęciu igły miejsce nakłucia należy ucisnąć gazikiem, aby zatamować krwawienie, po czym zostanie ono zabezpieczone plastrem z opatrunkiem. Nie zaleca się zginania ręki, gdyż może to spowodować powstanie krwiaka w okolicy nakłucia!

Interpretacja wyniku

Wynik prawidłowy do 1,1 mg/dl (do 19 µmol/l)
Noworodki 1 dzień: do 4 mg/dl (do 68 µmol/l)
Noworodki 3 dni: do 10 mg/dl (do 17 µmol/l)
Noworodki 1 miesiąc: do 1 mg/dl (do 17,1 µmol/l)

Ciekawostka

Bilirubina ulega niemal w całości wydaleniu z żółcią do przewodu pokarmowego. W jelitach podlega ona dalszym przemianom. Pod wpływem enzymów bakteryjnych powstaje sterbobilinogen, który jest wydalany z kałem. Część ulega przekształceniu do urobilinogenu, który podlega zwrotnemu wchłonięciu do krwi i jest wydalany z moczem.

PAMIĘTAJ JEDNAK DROGI PACJENCIE: TWÓJ WYNIK POWINIEN ZAWSZE ZINTERPRETOWAĆ LEKARZ. POZIOM BILIRUBINY CAŁKOWITEJ ZAZWYCZAJ STANOWI JEDEN Z WIELU ELEMENTÓW BADAŃ

Charakterystyka badania

Dehydrogenaza mleczanowa jest enzymem występującym w cytoplazmie wszystkich komórek organizmu, a jej stężenie jest najwyższe w komórkach o wysokim metabolizmie energetycznym: w komórkach mięśnia sercowego, mięśni szkieletowych, wątroby, mózgu, w erytrocytach i leukocytach. Ze względu na różnice w budowie cząsteczkowej wyróżnia się pięć izoenzymów LDH, oznaczonych, jako LDH 1-5. Nawet nieduże uszkodzenie komórek (tkanek) prowadzi do istotnego wzrostu aktywności LDH w krwi i zmiany proporcji jej izoenzymów.

Wskazania

Podejrzenie chorób rozrostowych układu krwiotwórczego (białaczki), złośliwej niedokrwistości hemolitycznej, uszkodzenia komórek mięśnia sercowego (zawał, zapalenie, niewydolność). Choroby dróg żółciowych (uszkodzenie hepatocytów w wyniku zapalenia, działania toksyn lub nowotworów). Uszkodzenie mięśni szkieletowych (miopatie). Podejrzenie choroby nowotworowej, chorób płuc.

Jak się przygotować?

Podstawowe badanie krwi wykonuje się rano i na czczo. Wcześniejsze zjedzenie posiłku mogłoby wpłynąć na wynik badania.

Przebieg badania

Badanie jest proste i szybkie. Krew pobierana jest najczęściej z żyły w zgięciu łokciowym, rzadziej na grzbiecie dłoni lub stopy.

Na rękę zakładana jest opaska (staza). Ucisk ma spowodować napełnienie żył, co ułatwi pobranie krwi. Pielęgniarka może również, poprosić badanego o kilkukrotne zaciśnięcie ręki w pięść i jej rozluźnienie.

Miejsce wkłucia przed pobraniem zostanie zdezynfekowane. Krew pobiera się do sterylnej probówki systemu zamkniętego, próżniowego (zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi i osobie pobierającej krew). Najczęściej pobiera się około 2-3 ml krwi, co jest wartością w żaden sposób niezagrażającą zdrowiu człowieka.

Po wyjęciu igły miejsce nakłucia należy ucisnąć gazikiem, aby zatamować krwawienie, po czym zostanie ono zabezpieczone plastrem z opatrunkiem. Nie zaleca się zginania ręki, gdyż może to spowodować powstanie krwiaka w okolicy nakłucia!

Interpretacja wyniku

Wartość referencyjna 120-230 U/l

Aktywność dehydrogenazy mleczanowej jest znacząco wyższa u dzieci do 2-3 roku życia.

Ciekawostka

Cząsteczka LDH składa się z dwóch różnych podjednostek – H ("sercowej") i M ("mięśniowej"), co daje możliwość występowania w postaci pięciu izoenzymów o następującej budowie:

• LDH1 – HHHH, występuje głównie w komórkach mięśnia sercowego
• LDH2 – HHHM, obecna w sercu, erytrocytach, mózgu
• LDH3 – HHMM, obecna w komórkach mózgu, nerki, leukocytach
• LDH4 – HMMM, obecna w wątrobie i mięśniach
• LDH5 – MMMM, obecna głównie w mięśniach, ale też w wątrobie

PAMIĘTAJ JEDNAK DROGI PACJENCIE: TWÓJ WYNIK POWINIEN ZAWSZE ZINTERPRETOWAĆ LEKARZ. POZIOM LDH ZAZWYCZAJ STANOWI JEDEN Z WIELU ELEMENTÓW BADAŃ

Charakterystyka badania

Białko stanowi ważny składnik osocza utrzymujący ciśnienie wewnątrz naczyniowe. Stanowi mieszaninę albumin, globulin, fibrynogenu, glikoprotein, lipoproteid i innych. Białka osocza ulegają stałej odnowie i degradacji. Stężenie białka we krwi zależy od jego podaży w pokarmach, od syntezy głównie w wątrobie i komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego oraz od stopnia utraty białek przez nerki, przewód pokarmowy, skórę i płuca. Poziom białka całkowitego w krwi stanowi wypadkową procesów syntezy (anabolizmu) i degradacji (katabolizmu) dwóch głównych frakcji białkowych: albumin i globulin.

Wskazania

Wskazaniem do pomiaru stężenia białka w osoczu są: przewlekłe choroby wątroby (przy zmniejszeniu liczby komórek wątrobowych występuje zmniejszenie produkcji białek), zespół nerczycowy i inne choroby nerek, choroby zapalne jelit, zaburzenia odżywiania (jadłowstręt, niedożywienie osób w wieku podeszłym lub w ciężkim stanie klinicznym, nieprawidłowa dieta), obrzęki, diagnostyka szpiczaka mnogiego i makroglobulinemii, zaburzenia odporności, stany kataboliczne w przebiegu ciężkich chorób, podejrzenie zaburzeń wchłaniania białka z przewodu pokarmowego, choroby przewodu pokarmowego prowadzące do utraty białka.

Jak się przygotować?

Podstawowe badanie krwi wykonuje się rano i na czczo. Wcześniejsze zjedzenie posiłku mogłoby wpłynąć na wynik badania.

Przebieg badania

Badanie jest proste i szybkie. Krew pobierana jest najczęściej z żyły w zgięciu łokciowym, rzadziej na grzbiecie dłoni lub stopy.

Na rękę zakładana jest opaska (staza). Ucisk ma spowodować napełnienie żył, co ułatwi pobranie krwi. Pielęgniarka może również, poprosić badanego o kilkukrotne zaciśnięcie ręki w pięść i jej rozluźnienie.

Miejsce wkłucia przed pobraniem zostanie zdezynfekowane. Krew pobiera się do sterylnej probówki systemu zamkniętego, próżniowego (zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi i osobie pobierającej krew). Najczęściej pobiera się około 2-3 ml krwi, co jest wartością w żaden sposób niezagrażającą zdrowiu człowieka.

Po wyjęciu igły miejsce nakłucia należy ucisnąć gazikiem, aby zatamować krwawienie, po czym zostanie ono zabezpieczone plastrem z opatrunkiem. Nie zaleca się zginania ręki, gdyż może to spowodować powstanie krwiaka w okolicy nakłucia!

Interpretacja wyniku

Wartość referencyjna białka całkowitego to 60-80 g/l (6,0-8,0 g/dl)
W tej ilości znajdują się: 55-65% albumin, 3-5% alfa1-globulin, 7-10% alfa2-globulin, 9-13% beta-globulin, 14-20% gamma-globulin.

Ciekawostka

Białka pełnią różne funkcje: jedne są białkami transportowymi, inne uczestniczą w mechanizmach odpornościowych organizmu, jeszcze inne biorą udział w procesach krzepnięcia. Wszystkie są bardzo ważne. Pozostała pula to immunoglobuliny, czyli przeciwciała odpornościowe produkowane przez jedną z populacji białych krwinek mianowicie limfocyty B. Są to białka pełniące funkcję odpornościowe, polegające między innymi na zwalczaniu bakterii czy wirusów, które wtargnęły do naszego organizmu.

PAMIĘTAJ JEDNAK DROGI PACJENCIE: TWÓJ WYNIK POWINIEN ZAWSZE ZINTERPRETOWAĆ LEKARZ. POZIOM BIAŁKA CALKOWITEGO ZAZWYCZAJ STANOWI JEDEN Z WIELU ELEMENTÓW BADAŃ